De maand december is de twaalfde maand van de Gregoriaanse kalender en wordt ook wel de wintermaand genoemd. Dit jaar deed december zijn naam eer aan, want in de eerste week van de maand deed de winter al direct zijn intrede in het land.
Bij de leden van de technische staf was direct duidelijk dat deze heftige weersomslag niet lichtzinnig moest worden opgenomen. Coach Greem dacht hierbij direct aan de invloed van een bevroren veld op het positiespel… …leider Carel was vooral bezorgd over zijn kledingkeuze; moesten de Moon Boots al weer uit de kast gehaald worden?
Vanuit de spelersgroep waren er al de nodige goedbedoelde en vooral wijze adviezen gegeven over het wel of niet door laten gaan van de wedstrijd. “Las het voor de zekerheid maar af“; “Straks raken we nog geblesseerd” “het gevaar op onderkoeling moet niet onderschat worden” Deze sterke argumenten bleken helaas niet voldoende voor de technische commissie…. In de vroege ochtend van zaterdag 11 december moest in ieder geval het veld gekeurd gaan worden. Kon er wel gespeeld worden op de Baarg in deze barre omstandigheden?
Direct na zonsopkomst monteerde Leon in Heerenveen de sneeuwkettingen onder zijn auto, krabde het ijs van zijn voorruit en reed vervolgens stapvoets tussen de sneeuwduinen door richting Havelterberg. Na een half uur glibberen en glijden kwam hij aan op de Baarg en trof daar Consul Hans die ook de kou had getrotseerd. Samen namen ze een warme chocomel in de kantine en besloten direct om het veld vanachter het raam te keuren.
Sinds enkele jaren is de wolf weer terug in Nederland, maar door dit barre weer was het klimaat nu blijkbaar ook geschikt voor andere uitheemse roofdieren. In de verte zagen Leon en Hans twee ijsberen door het bos struinen en in de bomen spotten ze zelfs een sneeuwuil. Wat kon de natuur toch prachtig zijn. Een blik op al dit prachtige natuurschoon gunden de mannen iedereen en dus besloten ze dat er sowieso gevoetbald moest worden vandaag!
Zoals gebruikelijk hadden we ook wel weer de nodige personele hoofdbrekens. Zo moesten Greem en Sexy Lexxie beiden eigenlijk naar zwemles. In dit geval werkten de omstandigheden gelukkig in ons voordeel. De zwemlessen waren immers in het buitenbad en het belangrijkste onderdeel was hierbij het wakduiken. Door alle High Intesity Interval Trainingen had Greem een vetpercentage van onder de 4% en dus was zwemmen in koud water te gevaarlijk voor hem. Sexy Lexxie hoefde gelukkig alleen aan het “ijs-buikschuiven” mee te doen en dus kon hij de eerste helft wel gewoon meedoen.
We moesten het deze dag helaas ook doen zonder Kartal-Gol, Gol, Gol. Na zijn show van vorige week had hij nogal last van sterallures gekregen. De hele week handtekeningen uitdelen en op de foto gaan met fans was geen probleem voor deze vedette, maar blijkbaar kon zijn Turkse bloed niet erg goed tegen deze extreem lage temperaturen. Voor deze ontberingen was onze nieuwe vedette niet meer te porren.
Voor de wedstrijd lag de focus vooral op temperatuurbeheersing. Gelukkig was er meer dan voldoende thermo-ondergoed voor handen. Daarbij is het altijd handig om een aantal ex-gedetineerden in het team te hebben, want er waren zelfs nog wel een aantal bivakmutsen beschikbaar.
In het bekertoernooi hadden we verloren van FC Meppel en in de competitie stonden ze ook al enige tijd bovenaan. Uiteraard had dit geen enkele invloed op ons zelfvertrouwen. Zoals verwacht hadden we een zware kluif aan de jongemannen uit Meppel, maar hierdoor bleef onze kerntemperatuur gelukkig nog wel een beetje op niveau.
We kregen drie doelpunten om de oren, maar gelukkig scoorde Tom nog wel uit een zeer terechte strafschop. Zo gingen we met een kleine achterstand de rust in en hadden we er allemaal nog het volste vertrouwen in. In onze luxe kleedkamer konden we ons heerlijk opwarmen aan de verwarming en was er door Hans uiteraard een heerlijk kopje thee klaargezet.
Op het moment dat we weer uit de comfortabele kleedkamers kwamen bleken de omstandigheden nog extremer te zijn geworden. Een mysterieuze mist was over het veld neergedaald en had ons sportcomplex verandert in een decor dat niet had misstaan in de mythische wereld van Game of Thrones.
Deze nieuwe wereld bleek verrassend genoeg nieuwe krachten bij ons aan te boren. Edwin begon zich steeds meer een echte actieheld te voelen en durfde op een gegeven moment zelfs al weer bijna aan te leggen voor een van zijn befaamde afstandsschoten. Michel stond vanwege zijn lengte bijna constant met zijn hoofd in de mist en veranderde zo in een verbeterde vorm van John Snow, die zijn troepen aanvoerde in deze zware strijd.
De tweede helft viel samen te vatten als een sportieve veldslag. Scheidsrechter Albert Jan stond te genieten van dit schouwspel en floot ondertussen nog minder vaak dan Bas Nijhuis. Na 45 minuten strijd en doelpunten van Lukas, Greem en Arjan stond er en 4-4 eindstand op het bevroren scorebord.
Onder het genot van een pannetje kruidige Glühwein, een schaal Apfelstrudel en de nodige Jägerbombs konden we terugkijken op een prima eerste seizoenshelft. Na 8 wedstrijden hebben we inmiddels 14 punten verzameld en al 35 doelpunten gemaakt! Laten we hopen dat ook het publiek binnenkort weer kan gaan genieten van al dit moois.
Fijne feestdagen en op naar een sportief en vooral gezond 2022!