FDS2 – FC Meppel6               3 – 5

Al jaren staan de voetballers van de Havelterberg bekend als echte cupfighters. In het verleden werd bijvoorbeeld wel eens de Districtsbeker Noord veroverd en mee teruggenomen naar de fraaie accommodatie op de Baarg.

Ook dit jaar mocht er door de mannen van het tweede elftal gestreden worden om de cup met de grote oren. In de eerste ronde was Blokzijl2 aan de zegekar gebonden (0-3). In de tweede ronde konden we een nog zwaardere tegenstander verwachten en niets was minder waar. Om een ronde verder te kunnen komen zou FC Meppel 6 moeten worden verslagen. Dit is de huidige koploper in de reguliere competitie dus er stond ons wat te wachten.

Voorafgaand aan de wedstrijd was er door de technische staf de nodige diepgravende research gedaan. Belangrijkste uitkomst van dit onderzoek was dat er mogelijk sprake zou kunnen zijn van een generatiekloof op het voetbalveld. De oudste speler van FC Meppel was naar verluid net 21 geworden… een korte scan op onze selectie maakte duidelijk dat de jongste ster in ons team (Bart van Dijken) dit jaar ook de magische leeftijd van 21 jaren had bereikt. Op deze zonnige middag moesten we dus wederom aanspraak gaan maken op de onoverwinnelijke mix van ervaring, noeste arbeid en doorzettingsvermogen.

Vol goede moed begonnen we aan de wedstrijd en de eerste helft verliep precies zoals trainer Greem zich had voorgesteld. Na een flinke overtreding van FC Meppel kregen we een terechte penalty. Greem wist dat hij twee specialisten in het team had; hij moest kiezen uit Tom of Lukas…  Na lang beraad besloot hij dat Tom de penalty erin mocht schieten. Niet veel later was het tijd voor de oudste man op het veld om te laten zien hoe we in de vorige eeuw leerden afronden. Na een perfect uitgevoerde aanval stond Pieter met al zijn ervaring op de juiste plaats en zo lag ook de tweede in het netje. In de eerste helft had ook FC Meppel nog een keer gescoord en zo konden we comfortabel gaan rusten met een 2-1 voorsprong.

In de tweede helft begonnen we met Leon in de spits. Of dit een tactische zet was of dat het te maken had met de aankomende verjaardagsvisites is niet helemaal duidelijk, maar we begonnen in ieder geval prima aan de tweede helft. FC Meppel wist weliswaar de 2-2 te maken, maar na een mooie loopactie van Leon kwam Arjan vrij voor de goal en zo stond het al weer 3-2 voor ons.

Vanuit de rechtsbackpositie had Marc al dit fraaie voetbal met lede ogen aan zitten kijken. Winnen was af en toe natuurlijk best leuk, maar Marc wist wel beter. Vanaf april volgend jaar was er gezinsuitbreiding op komst en ieder vrij weekend tot die tijd was hem nu heilig. Deze wedstrijd konden we beter verliezen, want dan had hij mooi een paar zaterdagen om een babykamer te timmeren…

Dit klusje kon hij waarschijnlijk niet in zijn eentje klaren en dus betrok hij Alex en Michel in zijn plan. Hij beloofde beide mannen dat ze ook mochten komen op de babyshower als ze hem zouden helpen bij zijn missie. Marc zou zelf het goede voorbeeld geven. Al snel zag hij zijn kans schoon bij een voorzet vanaf links. Met een vliegende sliding schampte hij de bal met de zijkant van zijn voet en ramde hem zo onderkantlat in het doel: 3-3.

Nu was het de beurt aan Alex. Een bal expres doorlaten deed hij niet vaak, dus hij wilde er een spektakel van maken. Bij een hard schot op doel wilde hij de bal soepeltjes door zijn benen laten gaan, maar dit liep mis. Alex was even vergeten dat zijn benen gespierder zijn dan de dijen van Famke Jansen en dus zat de bal muurvast tussen zijn benen. Dan moest het dus maar wat opvallender… Even later volgde er een slap schotje in de rechterhoek. Alex deed alsof hij net een zeldzame vogel zag vliegen en zo rolde de bal tergend langzaam in het doel: 3-4.

Hiermee was de nederlaag nog niet helemaal zeker gesteld en dus maakte Michel zo opvallend mogelijk nog een keer hands. Dit kon zelfs Albert Jan niet over het hoofd hebben gezien en zo volgde er een penalty… die Alex toevalligerwijs ook niet wist te stoppen. Hiermee was de nederlaag een zekerheid geworden en was Marc weer gerustgesteld.

Kortom; dit jaar is er voor ons geen beker, maar voor Marc volgen er waarschijnlijk wel heel veel flesjes! Gefeliciteerd Marc!